Zoals gepubliceerd bij Extaze.
Ik herinner me
jouw gezicht
nog goed
van toen je me
zo hard duwde
dat we allebei schrokken
van het gekraak
dat mijn schedel maakte
toen ik de muur raakte
en ik
ik was zo sterk
dat ik de blauwe plekken
altijd liet verdwijnen
en de wonden
liet genezen
maar hoe ik ook
probeerde
de herinneringen
bleven als littekens
die niemand zag
en die verborgen
onder een laag kleding
mijn gedachten
ontsieren
maar jou siert het
net als de slinger
die om de kerstboom zat
dat jij het je niet
herinnert
lieve mama