Turing gedichtenwedstrijd top 1000, 2018
Je zorgde ervoor
dat ik je hoorde
wanneer je huilde
en als je de fles pakte
liet je hem rinkelend
tegen die van gisteren komen
zodat je zeker wist
dat ik hoorde
dat het mijn schuld was
we herhaalden het iedere dag
alsof jij Pavlov was
en ik de hond
maar ik was geen hond
reageerde niet zoals jij wilde
en leerde dat jij
een jongen was die ‘wolf’ riep
en een wolf
nooit luistert
Feedback Turinggedichtenwedstrijd: Bedankt voor je inzending.Van alle gedichten die ik heb gelezen voor de Turingprijs dit jaar hakte de laatste strofe van dit gedicht er het hardste in. Het is zo’n perfecte beeldspraak: je draait de (enigszins veelgebruikte) metafoor van Pavlov en zijn hond om naar die van een wolf, en vervolgens verbind je daar twee logische maar genadeloze consequenties aan.Alles daarvoor is trouwens ook goed – dit is zo’n gedicht waar geen enkel woord van niet op z’n plek staat.
Dit is misschien wat inside informatie, maar ik heb dit gedicht voorgedragen voor de top 100, en ik vind het erg jammer dat hij er niet in is gekomen – ik had het je erg gegund. Volgens mij houdt de jury vooral van gedichten die qua taal wat “zoekender” zijn en die misschien een minder duidelijke conclusie hebben.Maar ik vind het juist goed dat dit gedicht zo duidelijk concludeert. Het betekent voor mij namelijk dat de verteller de kracht heeft gevonden om terug te schreeuwen.P.S. Ik moest elke keer bij het lezen van dit gedicht aan dit nummer denken: https://www.youtube.com/watch?v=3ozRC0iSe40