Soms komen verhalen te dichtbij. Zo dichtbij dat je er niet meer over kunt schrijven. Hierbij een paar opties om je eigen verhaal op te schrijven, maar van een afstand.
Tips voor als je verhaal te dichtbij komt:
- Verander het hoofdpersonage van geslacht. Dit deed Nowelle Barnhoorn in haar prachtige boek De Tweelingparadox.
- Schrijf niet in de ik-vorm, maar in de derde persoon (hij/zij);
- Schrijf je verhaal vanuit een dier of object;
- Schrijf een brief aan je beste vriend(in) waarin je je verhaal uitlegt (je hoeft het niet te versturen natuurlijk). Je weet dat diegene lief voor je zal zijn, en misschien kan je daarom ook vriendelijk voor jezelf zijn;
- Hang je verhaal op aan een ‘bekend verhaal’ zodat je houvast hebt. Denk aan een sprookje, of Disney-filmplot. Martha Pelkman van Drspee.nl doet dit op haar blog bijvoorbeeld met ‘het lelijke eendje‘.
- Schrijf je verhaal vanuit de ogen van een om- of bijstander – bijvoorbeeld door de ogen van je buren of je lievelingsoma. In mijn debuutroman ‘Niemand zoals hij’ schreef ik een gedeelte van mijn verhaal op vanuit de ogen van een lieve karateopa.
- Schrijf niet over het nare wat je hebt meegemaakt, maar schrijf over het goede dat het had kunnen zijn of het goede wat eruit is gekomen. Ik heb een uitgebreider blog over hoe schrijven over trauma kan helpen Ên onder meer Imaginaire Rescripting, dat ik in dit punt noem.
Meer weten over Schrijven over trauma en trauma verwerken?đ
